ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 30-9-07

Σήμερα το «και λίγο χαμόγελο» θα «σοβαρέψει» τόσο όσο χρειάζεται για να μπει στα άδυτα των αυθαιρέτων, στο «καρτέλ» της Πολεοδομίας και των υπαλλήλων της και στη στείρα νομοθεσία τους. Ο αείμνηστος οραματιστής πολεοδόμος Αντώνης Τρίτσης είναι ο μόνος που ασχολήθηκε σοβαρά με την κοινωνική ομάδα των ιδιοκτητών αυθαιρέτων και έδωσε ριζοσπαστική λύση με τον νόμο 1337 του 1983 που επέτρεπε την νομιμοποίησή τους. Η Αθήνα μεγάλωσε, ο πληθυσμός υπεραυξήθηκε και τα όρια διευρύνονται προς την Ανατολική Αττική. Εκεί υπάρχει προσφορά γης, εκεί γίνονται οι αγοραπωλησίες ακινήτων, οι περισσότερες σε εκτός σχεδίου περιοχές λόγω χαμηλότερου κόστους. Ανέκαθεν η ελεύθερη αγορά δεν απαγόρευε να πωλούνται οικόπεδα μη άρτια και μη οικοδομήσιμα και ο κόσμος αγόραζε γη και έχτιζε τη μόνιμη και μοναδική κατοικία του για να στεγάσει την οικογένειά του και τα όνειρά του για μια καλύτερη ζωή. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες μόνιμες κατοικίες που δηλώνονται κανονικά στη φορολογική δήλωση, που ηλεκτροδοτούνται και υδροδοτούνται κανονικά, που πληρώνουν τα δυσβάσταχτα πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης αλλά είναι αυθαίρετες σε εκτός σχεδίου περιοχές που έχουν έγκριση από το Δασαρχείο, που δεν είναι σε αιγιαλό ούτε σε αρχαιολογικό χώρο. Οι άνθρωποι αυτοί, ένας εκ των οποίων είμαι κι εγώ, είναι καταδικασμένοι από την πολιτεία να ζουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες, να απειλούνται καθημερινά από την αθάνατη ελληνική ρουφιανιά και να πληρώνουν τα πιο βαριά πρόστιμα σαν να είναι οι μεγαλύτεροι δράστες του οικονομικού εγκλήματος της χώρας. Εμείς, οι πολίτες β΄κατηγορίας, ζούμε εγκλωβισμένοι από την επαίσχυντη νομοθεσία και πληρώνουμε με τον πιο σκληρό τρόπο την επιλογή μας να ζήσουμε εικοσιπέντε χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Είναι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από την πρόοδο και την εξέλιξη αφού δεν μπορούμε να αγγίξουμε τίποτα μέσα και έξω από το σπίτι μας. Δε μπορούμε να το συντηρήσουμε ούτε για λόγους υγιεινής. Ότι κάνουμε, το κάνουμε σε συνθήκες «κρυφού σχολειού», βάφουμε με κεριά λες και είμαστε στη Τουρκοκρατία ή πιο πρόσφατα, στη Κατοχή. Τα «καρφιά» καραδοκούν και ανά πάσα στιγμή σε «δίνουν» στη «Γκεστάπο» Πολεοδομία όπου εκεί σε περιλαβαίνουν το Ες Ες. Οι Γερμανοί ίσως να έδειχναν κάποιο ίχνος κατανόησης, αυτοί όμως όχι. Σε αντιμετωπίζουν τόσο ρατσιστικά που αισθάνεσαι ότι η Ελλάδα από λάθος βρίσκεται στο χάρτη της Ευρώπης γιατί κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Ζάμπια, στη Ζιμπάμπουε και στη Μποτσουάνα. Είναι πραγματικά εξωφρενικό και ταυτόχρονα γελοίο να περιμένει η Πολεοδομία τους «ρουφιάνους» να της υποδείξουν τα αυθαίρετα και να κυνηγάει μια ζωή τους ιδιοκτήτες τους αφήνοντας χιλιάδες άλλους να καταπατούν δάση, αρχαία και παραλίες. Ελπίζω και εύχομαι η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να μη φοβηθεί και να ανοίξει επιτέλους τα κελιά των «βαρυποινιτών» ιδιοκτητών αυθαιρέτων γιατί ακόμα και φόνο να είχαμε κάνει, μετά από τόσες δεκαετίες θα είχε παραγραφεί. Μετά από εικοσιτέσσερα χρόνια, από το 1983, δε νομίζετε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να νομιμοποιήσετε κι εσείς κανένα αυθαίρετο κύριε Υπουργέ ΠΕΧΩΔΕ;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ