ΕΦΗ ΘΩΔΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 17-5-2009

ΤΙΤΛΟΣ: «Στο θολωμένο μου μυαλό…»
Η παράσταση αρχίζει. Χαριτωμένα κουνελάκια πετάγονται μέσα από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού. Ακροβάτες επιδίδονται σε επικίνδυνα νούμερα που κόβουν την ανάσα. Πιο πέρα ένας ατρόμητος θηριοδαμαστής περικυκλωμένος από τίγρεις και λιοντάρια φτάνει την αγωνία του κοινού στο κατακόρυφο και δίπλα μια αλυσοδεμένη κυρία έχει να αντιμετωπίσει τον τυφλό μαχαιροβγάλτη που με περισσή δεξιότητα καταφέρνει να τη παραδώσει ζωντανή στους θεατές εν μέσω ασταμάτητων χειροκροτημάτων. Αυτό είναι ένα μέρος της εικόνας ενός κλασσικού τσίρκο που από μικροί μάθαμε να παρακολουθούμε εντός μιας τεράστιας τέντας με ένα μικρό εισιτήριο και να ενθουσιαζόμαστε με το «ακατόρθωτο». Εκεί κάποιοι «υπεράνθρωποι» μετά από χιλιάδες ώρες προπόνησης ξεπερνούν τον εαυτό τους και γίνονται ήρωες στα μάτια των κοινών θνητών εξασφαλίζοντας με πολύ ρίσκο το μεροκάματό τους. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος όπου κάποιοι ανεπιτήδευτοι αλλά προβεβλημένοι άνθρωποι κάτω από το βάρος της φιλοδοξίας και της ανάγκης τους να διατηρηθούν στην επικαιρότητα πέφτουν θύματα των επιτήδειων και πολυμήχανων χειριστών των μέσων μαζικής ενημέρωσης οι οποίοι με δόλιους τρόπους τους τραβάνε από τη μύτη σαν τις αρκούδες των γύφτων. Τα κοράκια των καναλιών βγάζοντας από μέσα τους όλο τον τηλεοπτικό κανιβαλισμό εκμεταλλεύονται το «ψώνιο» μιας προσωπικότητας που ακροβατεί ανάμεσα στον κίνδυνο της αφάνειας και στην μαγεία της διασημότητας και της στρώνουν με ροδοπέταλα τον δρόμο για την Κόλαση. Οι ηθικοί αυτουργοί στην «εκτέλεση» της Έφης Θώδη είναι γνωστοί σε όλους μας. Τους βλέπουμε κάθε μέρα, όλες τις ώρες της ημέρας. Συνήθως κρύβουν τους ακονισμένους κυνόδοντές τους πίσω από λουστραρισμένα χαμόγελα και δαιμονικό ενδιαφέρον. Όσα φτιασιδώματα όμως και αν χρησιμοποιήσουν, η δίψα τους για αίμα αποτυπώνεται στα πρόσωπά τους, στα λόγια τους και στις πράξεις τους. Ένας κανονικός άνθρωπος με χάρισμα στη φωνή όπως ήταν η ΄Εφη Θώδη όταν τη πρωτογνωρίσαμε δεν ικανοποιούσε τις «ύαινες» των καναλιών που έμαθαν να τρέφονται με πτώματα. Η Έφη που γνώρισα σα συνεργάτη στο «Μπάμπης Κηφισιά» και στο «Γέφυρα» όπου γινόταν το αδιαχώρητο κυρίως από νεολαία για να τη δουν , να την ακούσουν και να χορέψουν με τις επιτυχίες της δεν είχε καμία σχέση με την Θώδη της τηλεόρασης. Μια γυναίκα έξυπνη που πάλεψε χωρίς βοήθεια για να κάνει καριέρα στο δημοτικό τραγούδι και κατόρθωσε να έχει μια άνετη διαβίωση και αξιοπρεπή ζωή μετατράπηκε ξαφνικά σε ένα «κλοτσοσκούφι» της τηλεόρασης. Για ένα μεγάλο διάστημα οι κάμερες είχαν κολλήσει τόσο πολύ επάνω της που μπαίνοντας οι δημοσιογράφοι στα κέντρα που δούλευε, τους παρέκαμπταν όλους. Δεν έδιναν σημασία σε κανέναν άλλον ας ήταν και ο Φρανκ Σινάτρα και κυνηγούσαν τη Θώδη για να της πιουν το αίμα.... Πάντα σε φιλικό επίπεδο και όποτε μου έδινε το δικαίωμα προσπαθούσα να της δώσω να καταλάβει πως η υπερπροβολή ενός καλλιτέχνη τον φθείρει γρήγορα και τον αλλοιώνει σα χαρακτήρα. Πόσο μάλλον όταν οι τηλεκανίβαλοι τον μεταμορφώνουν πρώτα σε ζόμπι και μετά τον προβάλλουν. Αν οι δείκτες αυτοπροστασίας του είναι μειωμένοι και οι αντιστάσεις του χαλαρές τότε η ψυχική αλλά και καλλιτεχνική του καταδίκη είναι σχεδόν βέβαιη. Πολλές φορές η ίδια μου εκμυστηρευόταν ότι τη «χρησιμοποιούσαν» και της έλεγαν τι θα πει για να «προκαλέσει» σε κάθε τηλεοπτική της εμφάνιση. Πίστευε ότι μπορούσε να το ελέγξει και να εισπράξει το όφελος απ’ αυτό αλλά δεν ήταν εύκολο. Ρίσκαρε και δεν της βγήκε. Παραβίασε το STOP και συγκρούστηκε με την ίδια τη ψυχή της και θόλωσε το μυαλό της. Όταν με ρώτησε η Ελισάβετ Οικονόμου σε μια συνέντευξη για το “Super Star” που δεν βγήκε ποτέ στον «αέρα» για τα κατορθώματα της Έφης Θώδη τους απάντησα ότι αναγκάζεται να υπερβάλλει και να προκαλεί γιατί μόνο με το τραγούδι της δεν θα την έβγαζαν ποτέ στη τηλεόραση. Αν δεν περπατήσεις αγκαζέ με ένα αρνί στο Κολωνάκι, αν δεν καβαλήσεις πόνυ, αν δεν ξεγυμνωθείς μπροστά στη κάμερα, με λίγα λόγια αν δεν γίνεις ρεζίλι, δεν ενδιαφέρεις κανέναν αδίστακτο των καναλιών. Εύχομαι να ξαναβρεί τον εαυτό της με καθρέφτη τους αγνούς θαυμαστές της και όχι την κάμερα ενός «ανθρωποφάγου» μέσου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ