ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ

Δε μας έφτανε ένας Παπαδάκης το πρωί, τώρα προστέθηκε και δεύτερος. Φυσικά δεν υπάρχει πρόβλημα να τους μπερδέψουμε. Ο ένας, καραφλός, μεσόκοπος, μουστακαλής και πλαδαρός ενώ ο άλλος, νέος, ωραίος και γυμνασμένος. Και μια άλλη λεπτομέρεια. Ο Γιώργος ήταν κάποτε φίλος μου, τότε που έκανε την εκπομπή με τη Διγενή. Ενώ τον Νίκο τον γνωρίζω μόνο μέσα από τη τηλεόραση. Με τον Γιώργο πίναμε τα κρασάκια μας στην "αλάνα" στα Κάτω Πατήσια, τρώγαμε τα παϊδάκια μας, πέταγε τις ατάκες του στη μέση της παράστασης στο ΑΚΡΟΝ και δε μπορούσαμε να κάνουμε πρόγραμμα και άλλα τέτοια ευτράπελα. Αν βάλει την οδοντογλυφίδα στους τραπεζίτες του (αν τους έχει ακόμα και δεν του έχουν πέσει) θα βγάλει από μέσα τόνους από παϊδάκια και αμελέτητα που γευόταν τότε. Βέβαια, τώρα που από Παπαδάκης έγινε Παπαδάρας, Μπαλαφάρας και Αλαζονάρας τα έχει ξεχάσει όλα. Έχει αποκτήσει όλα τα κόμπλεξ της ψωνισμένης φίρμας όπως όλοι δηλαδή. Σε κοιτάζουν αφ'υψηλού λες και πρόκειται να είναι για πάντα σ' αυτή τη θέση. Δεν έχουν καταλάβει ότι ούτε η ζωή είναι για πάντα, πόσο μάλλον οι καρέκλες. Ας όψεται ο λαϊκισμός που έχει ακόμα πέραση στην Ελλάδα και μπορούν και επιβιώνουν κάτι Παπαδάκηδες ξεγελώντας τον κόσμο με την δήθεν καλοσύνη και ευαισθησία που παρουσιάζουν.