Προς κ. Νίκο Χατζηνικολάου
Εδώ και πολλά χρόνια είμαι φαν σου Νίκο Χατζηνικολάου και μάλιστα παθιασμένος, για τους λόγους που θα αναφέρω. Πρώτον, γιατί αυτό που έχω εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι εκτός από ιδιαίτερα ευφυής, είσαι ευαίσθητος, γλυκός και δημιουργικός άνθρωπος. Δεύτερον, μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζεις τα δημοσιογραφικά θέματα, με φιλοσοφημένες επισημάνσεις και εύστοχα επιχειρήματα καθώς και ο τρόπος με τον οποίο «μαλώνεις» ή επαινείς τους συνεργάτες σου. Σε παρακολουθώ στη τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Για την παρουσία σου στο ραδιόφωνο, έχω να επισημάνω τα εξής:
Ακούγοντάς σε σχεδόν καθημερινά, πρέπει να σου πω ότι τείνεις να χαρακτηριστείς «Καλοχαιρέτας» ή ο «κ. Καλημέρας». Εκείνο όμως που με ιντριγκάρει είναι όταν απευθύνεσαι στη Θεσσαλονίκη και λες «Καλημέρα στη κούκλα, στην αγάπη μου τη Θεσσαλονίκη». Μήπως νομίζεις αγαπητέ Νίκο ότι αυτά τα τρυφερά λόγια, δε θα πάνε στα αυτιά της Αθήνας; Σε πληροφορώ ότι εδώ και καιρό έρχεται η Αθήνα στον ύπνο μου και μου λέει: -Πες στον Νίκο Χατζηνικολάου που τον θαυμάζεις τόσο πολύ «τι έχει να παρουσιάσει η Θεσσαλονίκη; Έναν Λευκό Πύργο έχει που δεν είναι πια λευκός. Και ποια είναι τα τραγούδια που γράφτηκαν για τη Θεσσαλονίκη; «Μεγάλη φτωχομάνα» την είπανε αλλά κι αυτό δεν ισχύει γιατί οι Θεσσαλονικείς ξοδεύουν περισσότερα λεφτά από τους Αθηναίους στα μπουζούκια». Και μου λέει η Αθήνα:- Με μένα ασχολήθηκαν όλοι οι συγγραφείς, ποιητές και συνθέτες. Μίλησαν για τον Παρθενώνα μου, τη Πλάκα μου, τον Λυκαβηττό μου και με τραγούδησαν καλλιτέχνες με φωνές αηδονιών. «Λόντρα, Παρίσι, Τεργέστη, Βιέννη μπρος στην Αθήνα καμιά σας δε βγαίνει». «Αθήνα και πάλι Αθήνα», ή «τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα» και πολλά άλλα που δεν θα τα αναφέρω. Για τη Θεσσαλονίκη, τι ειπώθηκε; Ας είναι καλά ο Μητροπάνος που αναζητούσε τη γκόμενά του τα ξημερώματα κι έγινε επιτυχία. Και συνεχίζει η Αθήνα: Είναι αμαρτία να μη με αναφέρει ποτέ κι εμένα. Εμένα, που μου χρωστάει τη καριέρα του γιατί εγώ τον πήρα από το χέρι και τον σεργιάνησα στο χάρτινο φεγγαράκι του Μάνου Χατζιδάκι, γιατί εγώ τον έφτασα ως τον ουρανό κι όταν ανέβηκε, εγώ έβαλα τον Αντύπα να του τραγουδήσει –Είμαι στα χάϊ μου, είμαι ανεβασμένος, στα σύννεφα πετάω- Εγώ έβαλα τη Βίσση να του τραγουδήσει –Βρε κουτό, βρε κουτό, βρε κουτό εγώ θέλω να σε δω ευτυχισμένο κι επειδή ήξερα ότι του αρέσει ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος ,την έβαλα να του τραγουδήσει «Γνώρισα τον έρωτα και νιώθω στη καρδιά μου κάτι το παράξενο για πρώτη μου φορά». Εκείνη την εποχή το σιγοτραγουδούσε συνέχεια και μαζί του τραγουδούσε η Πλάκα μου , του Φιλοπάππου, το Θησείο μου, η Ρωμαϊκή αγορά ενώ αν ήταν στη Θεσσαλονίκη θα του τραγουδούσε, ο Βαρδάρης, η Αρετσού ,η Άνω Τούμπα, η Κάτω Τούμπα και η Μενεμένη. Κι αυτός ο αχάριστος κάνει κάθε μέρα τη Θεσσαλονίκη ευτυχισμένη και μένα την Αθήνα του την αφήνει πικραμένη να βαλαντώνει στο κλάμα ».
Εκτός από την Αθήνα, θέλω κι εγώ σαν θαυμαστής σου να σου κάνω μερικές παρατηρήσεις.
Εκείνες οι διαφημίσεις με το Μινέρβα Μπένεκολ που μας σπρώχνεις να αλείψουμε τέσσερις φέτες ψωμί για να ρίξουμε τη χοληστερίνη. Και τα κιλά από το ψωμί, πως θα τα ρίξουμε; Το ζάχαρο από το άμυλο, πως θα το κατεβάσουμε; Δεν είναι λίγο φασιστικό, το «χοληστερίνη ή Μπένεκολ». Μου θυμίζει «Καραμανλής ή τανκς». Μετά, θέλω να μάθω ποιες είναι οι «θανόλες» και εν τέλει, θαν’ όλες εκεί ή θα’ ναι οι μισές; Κάθε λίγο διακόπτεις για διαφημίσεις. Μέχρι και τις διαφημίσεις, τις διακόπτεις για διαφημίσεις. Παλιά είχαμε τους πραματευτάδες που περνούσαν και διαφήμιζαν τη πραμάτεια τους. Σήμερα, οι πραματευτάδες διαφημίζουν κάπως έτσι:
«Το πρωί κυρά όταν ξυπνήσεις,
με REAL FM να ξεκινήσεις .
Με τον Νίκο αν μιλήσεις,
θα σου πει τι θα ψωνίσεις.
Γιατί από τις 10 το πρωί,
τα καλούδια του πωλεί,
σαν τελάλης διαλαλεί
με στεντόρεια φωνή.
Πάρε κόσμε ρολογάκι
και cd με Σφακιανάκη.
Δυο κουτιά με μαργαρίνη,
ένα βάζο με φυτίνη,
να σου ρίξουν άψε σβήσε την κακή χοληστερίνη.
Πάρε προφυλακτικά
και θανόλες και αυγά,
μια Μινέρβα να μην έχει λιπαρά
κι έναν αράπη να σε πηδά.»
Γιάννης Μπουρνέλης
27/10/10
ΑΕΠΙ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α.Ε.Π.Ι.
Αξιότιμοι κύριοι
Σε συνέχεια της προηγούμενης επιστολής μου και κατόπιν της συναντήσεως που έλαβε χώρα στα γραφεία της εταιρείας σας την 12η Φεβρουαρίου 2009 όπου παρευρέθησαν η κ. Εγκολφοπούλου, ο κ. Παγώνης και ο κ. Λυκουρόπουλος διαπίστωσα ότι και οι τρεις συνομιλητές επέρριψαν στο πρόσωπό μου όλες τις ευθύνες της μη απόδοσης των ποσοστών των πνευματικών μου δικαιωμάτων τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών εργαζόμουν συνεχώς σε κέντρα διασκεδάσεως, σε αίθουσες ξενοδοχείων όπου γίνονταν μουσικές εκδηλώσεις, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις Δήμων σε όλη την Ελλάδα και σε άλλους μουσικούς χώρους όπου ερμήνευα τις δικές μου δημιουργίες αλλά και έργα άλλων συνθετών. Εκτός από τις live εμφανίσεις μου υπάρχουν πολλοί χώροι όπως ταβέρνες, ψητοπωλεία, καφέ, μπαρ, κλαμπ όπου παίζονται οι δικές μου δημιουργίες (τραγούδια όπου έγραψα τους στίχους και τραγούδησα εγώ και άλλοι τραγουδιστές) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό χωρίς να έχω εισπράξει κανένα ποσοστό από τα πνευματικά μου δικαιώματα. Ρώτησα την ΑΕΠΙ, που πήγαν τα χρήματα που εισέπραξαν από τα τραγούδια μου που παίζονται για τριάντα χρόνια και απάντηση δεν πήρα.
Το συμβόλαιο που είχα υπογράψει με την Α.Ε.Π.Ι. σχεδόν από τα χρόνια της ιδρύσεώς της δεν είχε ανανεωθεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια, εν τούτοις η εταιρεία σας δεν μπήκε στον κόπο να μου αποστείλει κάποιο ενημερωτικό έγγραφο για την τακτοποίηση του θέματος. Όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον για κάθε καλλιτέχνη που έχει τεράστιες επαγγελματικές υποχρεώσεις να θυμάται χρονολογικές λεπτομέρειες γι αυτό και θα ήταν εύλογο η εταιρεία σας να ενημερώνει έγκαιρα τα μέλη της και όχι να έρχεται εκ των υστέρων και να καταλογίζει ευθύνες στους δημιουργούς.
Επειδή ο κανονισμός της εταιρείας σας που παρέλαβα κατά την πρώτη συνάντησή μας ήταν εκδόσεως 2005, παρακαλώ θα ήθελα να μου παραδώσετε αντίγραφα όλων των κανονισμών που ίσχυσαν από την ημερομηνία της εγγραφής μου και εντεύθεν.
Μετά το έτος 1995 που ήταν και ο τελευταίος χρόνος λειτουργίας του αναψυκτηρίου ΑΚΡΟΝ όπου εμφανιζόμουν εργάστηκα για δυο σεζόν ,1996 και 1997 στο κέντρο «Νύχτα της Αθήνας» με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο τη πρώτη χρονιά και την δεύτερη με την Κατερίνα Στανίση . Για όσο διάστημα εμφανιζόμουν στο συγκεκριμένο κέντρο κανένας υπάλληλος της ΑΕΠΙ δεν ήρθε για να μαγνητοφωνήσει το πρόγραμμα. Τη σεζόν 1998-99 και 2000-01 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μπάμπης Κηφισιάς» με Αντύπα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Νίκο Νομικό και Δάκη. Τον χειμώνα του 2002-03 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μεντής» στη Παλλήνη. Τη σεζόν 2003-04 εργαζόμουν και πάλι στο «Μπάμπης Κηφισιά» με την Έφη Θώδη και τον Δημήτρη Κοντολάζο. Την επόμενη σεζόν 2004-05 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Γέφυρα» με την Έφη Θώδη και τη σεζόν 2005-06 εμφανίστηκα στο «Μπάμπης Κηφισιά» με τον Τριαντάφυλλο και την Έφη Θώδη.
Θα ήθελα λοιπόν να με ενημερώσετε γραπτώς με ποιο τρόπο και αν εισπράχθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα από όλους αυτούς τους χώρους και πως διανεμήθηκαν τα συγκεκριμένα ποσοστά ανεξαρτήτως αν έχει παρέλθει η προθεσμία είσπραξής τους από μένα. Σε περίπτωση που έχουν μαγνητοφωνηθεί ή καταγραφεί σε καταστάσεις τα εν λόγω προγράμματα, θα ήθελα να τεθούν υπ’ όψιν μου τα αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία. Είναι αυτονόητο, όταν ένας δημιουργός εμφανίζεται σε έναν χώρο, να ερμηνεύει πρώτα απ’ όλα τις δικές του δημιουργίες.
Μία πολύ σημαντική παράμετρος που αφορά τη μαγνητοφώνηση των προγραμμάτων
είναι η χρονική συγκυρία που διενεργείται. Είναι αδιανόητο, κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν να γίνεται μόνο μία μαγνητοφώνηση όταν τα κέντρα διασκεδάσεως μπορεί να αλλάξουν τρεις και τέσσερις φορές το ρεπερτόριο ή και το σχήμα. Είναι γνωστό στους πάντες αλλά ακόμα περισσότερο στους ειδήμονες γύρω από τη διασκέδαση ότι λόγω της επανάληψης των θαμώνων στα κέντρα, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται να κάνουν πολλές μετατροπές στο πρόγραμμά τους ή και να το αλλάξουν εντελώς προκειμένου να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κοινού που στη σημερινή εποχή έχει συρρικνωθεί αρκετά και δεν εναλλάσσεται όπως παλαιότερα. Συνεπώς, μία και μοναδική μαγνητοφώνηση δεν καλύπτει όλο το ρεπερτόριο που εκτελείται σε έναν χώρο με αποτέλεσμα κάποιοι δημιουργοί να είναι πιο «τυχεροί» από κάποιους άλλους που τα έργα τους ερμηνεύονται τις υπόλοιπες ημέρες. Εκτός από τις αλλαγές στο ρεπερτόριο, γίνονται και αλλαγές στα καλλιτεχνικά σχήματα όπως συμπτωματικά συνέβη στο χώρο που εμφανίζομαι, τις «Ναϊάδες» στη Βούλα όπου στο μουσικό σχήμα με το οποίο έκανε έναρξη το κέντρο ηγούνταν ο Δάκης ενώ την εποχή που έγινε η καταγραφή του προγράμματος από την ΑΕΠΙ, πρωταγωνιστούσε ο Φίλιππος Νικολάου με εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο από εκείνο του Δάκη. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι συνθέτες και οι στιχουργοί που τα έργα τους ερμηνεύτηκαν από τον Δάκη σε μια δίωρη εμφάνιση επί ένα μήνα, δεν θα εισπράξουν ποτέ τα ποσοστά που δικαιούνται.
Επίσης μου αναφέρατε ότι για το θέμα της καταγραφής του προγράμματος στις συναυλίες σε Δήμους και άλλους πολιτιστικούς φορείς, υπεύθυνος για τη σύνταξη των καταστάσεων των έργων είναι ο φορέας που διοργανώνει την εκδήλωση. Αν δεν το γνωρίζετε θα πρέπει να σας γνωστοποιήσω ότι οι φορείς που αναλαμβάνουν τη διοργάνωση και επομένως είναι υπεύθυνοι για την σωστή συμπλήρωση των καταστάσεων με τα έργα των δημιουργών, αποτελούνται συνήθως από παντελώς άσχετους ανθρώπους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τη προέλευση κάθε μουσικού κομματιού. Συνεπώς ή θα πρέπει να ενημερώνονται από τους ερμηνευτές που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή εκεί ή να γράφουν ότι νομίζουν οι ίδιοι ότι είναι σωστό. Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω ότι οι συναυλίες που διεξάγονται ανά την Ελλάδα , διαφημίζονται κατά τέτοιο τρόπο, με σωρεία αφισών που τοιχοκολλούνται που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση περί των καλλιτεχνών που εμφανίζονται σε καθεμιά. Θα πρέπει οι εκπρόσωποι της ΑΕΠΙ που βρίσκονται στην περιφέρεια να ενημερώνουν την εταιρεία για τις συναυλίες που διεξάγονται στη πόλη τους ή και στις γύρω πόλεις, έχοντας όλα τα στοιχεία για το ρεπερτόριο και τη προέλευση των τραγουδιών, έτσι ώστε να γίνει σωστή και δίκαιη καταγραφή και διανομή. Επίσης η αναγνώριση του τίτλου κάθε τραγουδιού και η ακριβής γραφή του όπως αντιλαμβάνεστε είναι από δύσκολη έως αδύνατη γιατί ακόμα και αν αναφέρεται ο ακριβής τίτλος ενός τραγουδιού, αν δεν συνοδεύεται από τα ονόματα των δημιουργών του δεν μπορεί κανείς να πιστοποιήσει ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο τραγούδι και όχι για κάποιο συνώνυμο, που έχει τον ίδιο τίτλο αλλά διαφορετικούς δημιουργούς και η δισκογραφία περιλαμβάνει πολλά τραγούδια των οποίων συμπίπτουν οι τίτλοι. Σας αναφέρω για παράδειγμα το μουσικό κομμάτι «Αυτή η νύχτα μένει» του Κραουνάκη με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Παπίου και το αντίστοιχο με τον ίδιο τίτλο του Στέλιου Καζαντζίδη.
Σε όσες συναυλίες έχω εμφανιστεί μέχρι τώρα, στις οποίες αναλάμβανα και την πλήρη διοργάνωση και επιμέλειά τους σε Δημοτικούς και άλλους χώρους σε όλη την Επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό, ουδέποτε έπεσε στην αντίληψή μου , ούτε μου ζητήθηκε από κάποιον υπεύθυνο του φορέα ή της ΑΕΠΙ να τον ενημερώσω για το περιεχόμενο του προγράμματός μου ή των συναδέλφων μου που συμμετείχαν σε κάθε εκδήλωση. Αυτομάτως λοιπόν γεννιέται το ερώτημα, αν λειτούργησε σε όλες αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις ο εισπρακτικός μηχανισμός της εταιρείας σας και με ποιο τρόπο ακριβώς και αν δε λειτούργησε, θα θέλαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πως ακριβώς προστατεύθηκαν τα πνευματικά μας δικαιώματα όλα αυτά τα χρόνια, σε κάθε χώρο εργασίας μας; Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό διότι πιστεύω ότι και οι συνάδελφοι δημιουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα σε συγκεκριμένες παραστάσεις είναι αποφασισμένοι να αναζητήσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα.
Ένα ζήτημα που ίσως θα έπρεπε να αποτελεί και το κύριο μέλημα της εταιρείας σας είναι η βαρύτητα των ευθυνών και το μέγεθος των συνεπειών που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις (κέντρα διασκέδασης, χώροι εστίασης, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, δισκογραφικές εταιρείες κλπ.) που αρνούνται να καταβάλλουν την ανάλογη εισφορά στην ΑΕΠΙ. Ποιες είναι οι κυρώσεις που επιβάλλονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Σύμφωνα με τον ενιαίο κανονισμό της ΑΕΠΙ εκδόσεως 2005, σελίδα 23, παράγρ. 1, θέμα γ΄, στη διανομή των δικαιωμάτων λαμβάνονται υπ’ όψιν τα μουσικά ακούσματα της αγοράς όταν υπάρχουν ελλείψεις στη συγκέντρωση των προγραμμάτων. Με βάση τη μακρόχρονη εμπειρία μου στο χώρο της διασκέδασης μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι περισσότεροι μουσικοί χώροι δεν συμμετέχουν στα εφήμερα μουσικά ακούσματα της εποχής αλλά ακολουθούν τη κλασσική συνταγή των διαχρονικών ακουσμάτων με συγκεκριμένο ρεπερτόριο για πολλά χρόνια. Επομένως τα ληξιπρόθεσμα εποχιακά ακούσματα δεν θα έπρεπε να αναδεικνύονται σε κριτήριο για την δίκαιη διανομή των δικαιωμάτων των δημιουργών.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στο ύφος μέσα στο οποίο διεξάχθηκε η τελευταία μας συζήτηση και ειδικότερα στη συμπεριφορά της κυρίας Εγκολφοπούλου η οποία μετά από κάποια εύλογα ερωτήματα που υπέβαλλα σχετικά με τα πνευματικά μου δικαιώματα και τη διανομή τους, σχεδόν με προέτρεψε να αποχωρήσω από την Εταιρεία και να ακολουθήσω τη δικαστική οδό προκειμένου να διευθετήσω τα ζητήματα που έχουν προκύψει. Ακολούθως, ο κ. Παγώνης κακώς θεώρησε προσβλητικό το καλοπροαίρετο και μέσα σε φιλικά επίπεδα λογοπαίγνιο που του απηύθυνα. Πιστεύοντας ότι βρίσκομαι σε έναν οικείο χώρο, σε ένα συγγενικό με τη μουσική περιβάλλον επιστράτευσα την καλή μου διάθεση και τις αγαθές μου προθέσεις και με το χιούμορ που επαγγελματικά και προσωπικά με διακρίνει, προσπάθησα να κατανοήσω τα επιχειρήματα που προέβαλλαν οι συνομιλητές μου. Αν ο κ. Παγώνης παρεξήγησε τις προθέσεις μου, δεν ευθύνομαι εγώ αλλά πιθανόν η αυστηρότητα την οποία εξάντλησε σ’ αυτή τη συζήτηση. Ο τρίτος συνομιλητής, ο κ. Λυκουρόπουλος σε μια προσπάθεια συμπαράστασης προς τον κ. Παγώνη, με χαρακτήρισε «εριστικό» δηλαδή επιθετικό, έτοιμο για καβγά. Επιστρέφοντας αυτό το χαρακτηρισμό θα επεσήμανα την προκλητική και ενίοτε ειρωνική συμπεριφορά των συνομιλητών μου, οι οποίοι δεν μου έδωσαν καμία επαρκή εξήγηση για τα ζητήματα που τους έθεσα, αντιθέτως με επέπληξαν και με χρέωσαν για έλλειψη ενημέρωσης για την οποία όμως ευθύνεται αποκλειστικά η εταιρεία σας. Έτσι φέρονται οι υπάλληλοι της ΑΕΠΙ σε μερικούς πνευματικούς δημιουργούς. Και δεν εισπράττουν τα ποσοστά τους και δεν έχουν τη σωστή αντιμετώπιση. Κάποια στιγμή, όλοι αυτοί οι αδικημένοι δημιουργοί θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη κι εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα ανοίξω το δρόμο.
Παρακαλώ όπως μου αποστείλετε τις καταστάσεις των προγραμμάτων ή τις απομαγνητοφωνήσεις από τους χώρους στους οποίους έχω εμφανιστεί όλα αυτά τα χρόνια για να έχω τη δυνατότητα να ελέγξω την ακρίβεια του αναφερόμενου ρεπερτορίου μου.
Παρακαλώ απαντήστε μου το συντομότερο δυνατόν για να προχωρήσω στη νομική διαδικασία όπως μου υποδείξατε.
Μετά τιμής
Γιάννης Μπουρνέλης
Αξιότιμοι κύριοι
Σε συνέχεια της προηγούμενης επιστολής μου και κατόπιν της συναντήσεως που έλαβε χώρα στα γραφεία της εταιρείας σας την 12η Φεβρουαρίου 2009 όπου παρευρέθησαν η κ. Εγκολφοπούλου, ο κ. Παγώνης και ο κ. Λυκουρόπουλος διαπίστωσα ότι και οι τρεις συνομιλητές επέρριψαν στο πρόσωπό μου όλες τις ευθύνες της μη απόδοσης των ποσοστών των πνευματικών μου δικαιωμάτων τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών εργαζόμουν συνεχώς σε κέντρα διασκεδάσεως, σε αίθουσες ξενοδοχείων όπου γίνονταν μουσικές εκδηλώσεις, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις Δήμων σε όλη την Ελλάδα και σε άλλους μουσικούς χώρους όπου ερμήνευα τις δικές μου δημιουργίες αλλά και έργα άλλων συνθετών. Εκτός από τις live εμφανίσεις μου υπάρχουν πολλοί χώροι όπως ταβέρνες, ψητοπωλεία, καφέ, μπαρ, κλαμπ όπου παίζονται οι δικές μου δημιουργίες (τραγούδια όπου έγραψα τους στίχους και τραγούδησα εγώ και άλλοι τραγουδιστές) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό χωρίς να έχω εισπράξει κανένα ποσοστό από τα πνευματικά μου δικαιώματα. Ρώτησα την ΑΕΠΙ, που πήγαν τα χρήματα που εισέπραξαν από τα τραγούδια μου που παίζονται για τριάντα χρόνια και απάντηση δεν πήρα.
Το συμβόλαιο που είχα υπογράψει με την Α.Ε.Π.Ι. σχεδόν από τα χρόνια της ιδρύσεώς της δεν είχε ανανεωθεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια, εν τούτοις η εταιρεία σας δεν μπήκε στον κόπο να μου αποστείλει κάποιο ενημερωτικό έγγραφο για την τακτοποίηση του θέματος. Όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον για κάθε καλλιτέχνη που έχει τεράστιες επαγγελματικές υποχρεώσεις να θυμάται χρονολογικές λεπτομέρειες γι αυτό και θα ήταν εύλογο η εταιρεία σας να ενημερώνει έγκαιρα τα μέλη της και όχι να έρχεται εκ των υστέρων και να καταλογίζει ευθύνες στους δημιουργούς.
Επειδή ο κανονισμός της εταιρείας σας που παρέλαβα κατά την πρώτη συνάντησή μας ήταν εκδόσεως 2005, παρακαλώ θα ήθελα να μου παραδώσετε αντίγραφα όλων των κανονισμών που ίσχυσαν από την ημερομηνία της εγγραφής μου και εντεύθεν.
Μετά το έτος 1995 που ήταν και ο τελευταίος χρόνος λειτουργίας του αναψυκτηρίου ΑΚΡΟΝ όπου εμφανιζόμουν εργάστηκα για δυο σεζόν ,1996 και 1997 στο κέντρο «Νύχτα της Αθήνας» με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο τη πρώτη χρονιά και την δεύτερη με την Κατερίνα Στανίση . Για όσο διάστημα εμφανιζόμουν στο συγκεκριμένο κέντρο κανένας υπάλληλος της ΑΕΠΙ δεν ήρθε για να μαγνητοφωνήσει το πρόγραμμα. Τη σεζόν 1998-99 και 2000-01 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μπάμπης Κηφισιάς» με Αντύπα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Νίκο Νομικό και Δάκη. Τον χειμώνα του 2002-03 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μεντής» στη Παλλήνη. Τη σεζόν 2003-04 εργαζόμουν και πάλι στο «Μπάμπης Κηφισιά» με την Έφη Θώδη και τον Δημήτρη Κοντολάζο. Την επόμενη σεζόν 2004-05 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Γέφυρα» με την Έφη Θώδη και τη σεζόν 2005-06 εμφανίστηκα στο «Μπάμπης Κηφισιά» με τον Τριαντάφυλλο και την Έφη Θώδη.
Θα ήθελα λοιπόν να με ενημερώσετε γραπτώς με ποιο τρόπο και αν εισπράχθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα από όλους αυτούς τους χώρους και πως διανεμήθηκαν τα συγκεκριμένα ποσοστά ανεξαρτήτως αν έχει παρέλθει η προθεσμία είσπραξής τους από μένα. Σε περίπτωση που έχουν μαγνητοφωνηθεί ή καταγραφεί σε καταστάσεις τα εν λόγω προγράμματα, θα ήθελα να τεθούν υπ’ όψιν μου τα αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία. Είναι αυτονόητο, όταν ένας δημιουργός εμφανίζεται σε έναν χώρο, να ερμηνεύει πρώτα απ’ όλα τις δικές του δημιουργίες.
Μία πολύ σημαντική παράμετρος που αφορά τη μαγνητοφώνηση των προγραμμάτων
είναι η χρονική συγκυρία που διενεργείται. Είναι αδιανόητο, κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν να γίνεται μόνο μία μαγνητοφώνηση όταν τα κέντρα διασκεδάσεως μπορεί να αλλάξουν τρεις και τέσσερις φορές το ρεπερτόριο ή και το σχήμα. Είναι γνωστό στους πάντες αλλά ακόμα περισσότερο στους ειδήμονες γύρω από τη διασκέδαση ότι λόγω της επανάληψης των θαμώνων στα κέντρα, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται να κάνουν πολλές μετατροπές στο πρόγραμμά τους ή και να το αλλάξουν εντελώς προκειμένου να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κοινού που στη σημερινή εποχή έχει συρρικνωθεί αρκετά και δεν εναλλάσσεται όπως παλαιότερα. Συνεπώς, μία και μοναδική μαγνητοφώνηση δεν καλύπτει όλο το ρεπερτόριο που εκτελείται σε έναν χώρο με αποτέλεσμα κάποιοι δημιουργοί να είναι πιο «τυχεροί» από κάποιους άλλους που τα έργα τους ερμηνεύονται τις υπόλοιπες ημέρες. Εκτός από τις αλλαγές στο ρεπερτόριο, γίνονται και αλλαγές στα καλλιτεχνικά σχήματα όπως συμπτωματικά συνέβη στο χώρο που εμφανίζομαι, τις «Ναϊάδες» στη Βούλα όπου στο μουσικό σχήμα με το οποίο έκανε έναρξη το κέντρο ηγούνταν ο Δάκης ενώ την εποχή που έγινε η καταγραφή του προγράμματος από την ΑΕΠΙ, πρωταγωνιστούσε ο Φίλιππος Νικολάου με εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο από εκείνο του Δάκη. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι συνθέτες και οι στιχουργοί που τα έργα τους ερμηνεύτηκαν από τον Δάκη σε μια δίωρη εμφάνιση επί ένα μήνα, δεν θα εισπράξουν ποτέ τα ποσοστά που δικαιούνται.
Επίσης μου αναφέρατε ότι για το θέμα της καταγραφής του προγράμματος στις συναυλίες σε Δήμους και άλλους πολιτιστικούς φορείς, υπεύθυνος για τη σύνταξη των καταστάσεων των έργων είναι ο φορέας που διοργανώνει την εκδήλωση. Αν δεν το γνωρίζετε θα πρέπει να σας γνωστοποιήσω ότι οι φορείς που αναλαμβάνουν τη διοργάνωση και επομένως είναι υπεύθυνοι για την σωστή συμπλήρωση των καταστάσεων με τα έργα των δημιουργών, αποτελούνται συνήθως από παντελώς άσχετους ανθρώπους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τη προέλευση κάθε μουσικού κομματιού. Συνεπώς ή θα πρέπει να ενημερώνονται από τους ερμηνευτές που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή εκεί ή να γράφουν ότι νομίζουν οι ίδιοι ότι είναι σωστό. Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω ότι οι συναυλίες που διεξάγονται ανά την Ελλάδα , διαφημίζονται κατά τέτοιο τρόπο, με σωρεία αφισών που τοιχοκολλούνται που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση περί των καλλιτεχνών που εμφανίζονται σε καθεμιά. Θα πρέπει οι εκπρόσωποι της ΑΕΠΙ που βρίσκονται στην περιφέρεια να ενημερώνουν την εταιρεία για τις συναυλίες που διεξάγονται στη πόλη τους ή και στις γύρω πόλεις, έχοντας όλα τα στοιχεία για το ρεπερτόριο και τη προέλευση των τραγουδιών, έτσι ώστε να γίνει σωστή και δίκαιη καταγραφή και διανομή. Επίσης η αναγνώριση του τίτλου κάθε τραγουδιού και η ακριβής γραφή του όπως αντιλαμβάνεστε είναι από δύσκολη έως αδύνατη γιατί ακόμα και αν αναφέρεται ο ακριβής τίτλος ενός τραγουδιού, αν δεν συνοδεύεται από τα ονόματα των δημιουργών του δεν μπορεί κανείς να πιστοποιήσει ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο τραγούδι και όχι για κάποιο συνώνυμο, που έχει τον ίδιο τίτλο αλλά διαφορετικούς δημιουργούς και η δισκογραφία περιλαμβάνει πολλά τραγούδια των οποίων συμπίπτουν οι τίτλοι. Σας αναφέρω για παράδειγμα το μουσικό κομμάτι «Αυτή η νύχτα μένει» του Κραουνάκη με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Παπίου και το αντίστοιχο με τον ίδιο τίτλο του Στέλιου Καζαντζίδη.
Σε όσες συναυλίες έχω εμφανιστεί μέχρι τώρα, στις οποίες αναλάμβανα και την πλήρη διοργάνωση και επιμέλειά τους σε Δημοτικούς και άλλους χώρους σε όλη την Επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό, ουδέποτε έπεσε στην αντίληψή μου , ούτε μου ζητήθηκε από κάποιον υπεύθυνο του φορέα ή της ΑΕΠΙ να τον ενημερώσω για το περιεχόμενο του προγράμματός μου ή των συναδέλφων μου που συμμετείχαν σε κάθε εκδήλωση. Αυτομάτως λοιπόν γεννιέται το ερώτημα, αν λειτούργησε σε όλες αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις ο εισπρακτικός μηχανισμός της εταιρείας σας και με ποιο τρόπο ακριβώς και αν δε λειτούργησε, θα θέλαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πως ακριβώς προστατεύθηκαν τα πνευματικά μας δικαιώματα όλα αυτά τα χρόνια, σε κάθε χώρο εργασίας μας; Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό διότι πιστεύω ότι και οι συνάδελφοι δημιουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα σε συγκεκριμένες παραστάσεις είναι αποφασισμένοι να αναζητήσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα.
Ένα ζήτημα που ίσως θα έπρεπε να αποτελεί και το κύριο μέλημα της εταιρείας σας είναι η βαρύτητα των ευθυνών και το μέγεθος των συνεπειών που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις (κέντρα διασκέδασης, χώροι εστίασης, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, δισκογραφικές εταιρείες κλπ.) που αρνούνται να καταβάλλουν την ανάλογη εισφορά στην ΑΕΠΙ. Ποιες είναι οι κυρώσεις που επιβάλλονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Σύμφωνα με τον ενιαίο κανονισμό της ΑΕΠΙ εκδόσεως 2005, σελίδα 23, παράγρ. 1, θέμα γ΄, στη διανομή των δικαιωμάτων λαμβάνονται υπ’ όψιν τα μουσικά ακούσματα της αγοράς όταν υπάρχουν ελλείψεις στη συγκέντρωση των προγραμμάτων. Με βάση τη μακρόχρονη εμπειρία μου στο χώρο της διασκέδασης μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι περισσότεροι μουσικοί χώροι δεν συμμετέχουν στα εφήμερα μουσικά ακούσματα της εποχής αλλά ακολουθούν τη κλασσική συνταγή των διαχρονικών ακουσμάτων με συγκεκριμένο ρεπερτόριο για πολλά χρόνια. Επομένως τα ληξιπρόθεσμα εποχιακά ακούσματα δεν θα έπρεπε να αναδεικνύονται σε κριτήριο για την δίκαιη διανομή των δικαιωμάτων των δημιουργών.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στο ύφος μέσα στο οποίο διεξάχθηκε η τελευταία μας συζήτηση και ειδικότερα στη συμπεριφορά της κυρίας Εγκολφοπούλου η οποία μετά από κάποια εύλογα ερωτήματα που υπέβαλλα σχετικά με τα πνευματικά μου δικαιώματα και τη διανομή τους, σχεδόν με προέτρεψε να αποχωρήσω από την Εταιρεία και να ακολουθήσω τη δικαστική οδό προκειμένου να διευθετήσω τα ζητήματα που έχουν προκύψει. Ακολούθως, ο κ. Παγώνης κακώς θεώρησε προσβλητικό το καλοπροαίρετο και μέσα σε φιλικά επίπεδα λογοπαίγνιο που του απηύθυνα. Πιστεύοντας ότι βρίσκομαι σε έναν οικείο χώρο, σε ένα συγγενικό με τη μουσική περιβάλλον επιστράτευσα την καλή μου διάθεση και τις αγαθές μου προθέσεις και με το χιούμορ που επαγγελματικά και προσωπικά με διακρίνει, προσπάθησα να κατανοήσω τα επιχειρήματα που προέβαλλαν οι συνομιλητές μου. Αν ο κ. Παγώνης παρεξήγησε τις προθέσεις μου, δεν ευθύνομαι εγώ αλλά πιθανόν η αυστηρότητα την οποία εξάντλησε σ’ αυτή τη συζήτηση. Ο τρίτος συνομιλητής, ο κ. Λυκουρόπουλος σε μια προσπάθεια συμπαράστασης προς τον κ. Παγώνη, με χαρακτήρισε «εριστικό» δηλαδή επιθετικό, έτοιμο για καβγά. Επιστρέφοντας αυτό το χαρακτηρισμό θα επεσήμανα την προκλητική και ενίοτε ειρωνική συμπεριφορά των συνομιλητών μου, οι οποίοι δεν μου έδωσαν καμία επαρκή εξήγηση για τα ζητήματα που τους έθεσα, αντιθέτως με επέπληξαν και με χρέωσαν για έλλειψη ενημέρωσης για την οποία όμως ευθύνεται αποκλειστικά η εταιρεία σας. Έτσι φέρονται οι υπάλληλοι της ΑΕΠΙ σε μερικούς πνευματικούς δημιουργούς. Και δεν εισπράττουν τα ποσοστά τους και δεν έχουν τη σωστή αντιμετώπιση. Κάποια στιγμή, όλοι αυτοί οι αδικημένοι δημιουργοί θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη κι εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα ανοίξω το δρόμο.
Παρακαλώ όπως μου αποστείλετε τις καταστάσεις των προγραμμάτων ή τις απομαγνητοφωνήσεις από τους χώρους στους οποίους έχω εμφανιστεί όλα αυτά τα χρόνια για να έχω τη δυνατότητα να ελέγξω την ακρίβεια του αναφερόμενου ρεπερτορίου μου.
Παρακαλώ απαντήστε μου το συντομότερο δυνατόν για να προχωρήσω στη νομική διαδικασία όπως μου υποδείξατε.
Μετά τιμής
Γιάννης Μπουρνέλης
26/10/10
ΜΝΗΜΟΝΙΟ Ή ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
«Μνημόνιο ή μνημόσυνο;»
Ο διακαναλικός «εκβιασμός» του Πρωθυπουργού εξετελέσθη υπό μορφήν διαγγέλματος. Δηλαδή, ο Θεός να το κάνει διάγγελμα. Πιο πολύ μου ακούστηκε σαν ποιηματάκι για την 28η Οκτωβρίου παρά για διάγγελμα. Μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κρατήσουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ανοιχτά, το πήραμε το μήνυμα. «Παπανδρέου ή χάος» για να μη πω «Παπανδρέου ή τανκς» και ακουστεί κάπως. Καλά, βγήκε στη τηλεόραση και καλωδιώθηκε για να μας εκβιάσει ότι θα προχωρήσει σε εθνικές εκλογές αν δεν ψηφίσουμε τα αυτοδιοικητικά τσιράκια του; Είναι με τα καλά του ο άνθρωπος; Από πού αντλεί την αυτοπεποίθηση, ότι είναι σε θέση να εκβιάζει τον κόσμο; Μήπως από τη μεγάλη επιτυχία που χρεώνει στον εαυτό του ότι κέρδισε το πρώτο ημίχρονο; Επειδή όλοι λίγο ή πολύ, ξέρουμε κάτι από ποδόσφαιρο, θα του απαντήσουμε ότι ο αγώνας δεν τελειώνει πριν σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του. Τα ημίχρονα είναι δύο και εκτός αυτού υπάρχουν και οι καθυστερήσεις στις οποίες μπαίνουν συνήθως κάτι γκολ, σκέτος θάνατος. Γι αυτό μη μακαρίζετε τον εαυτό σας κύριε Πρωθυπουργέ και μάλιστα μπροστά σε εκατομμύρια Έλληνες που τους κόβετε τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα και τους παίρνετε πίσω τα κεκτημένα τόσων χρόνων. Θα σας πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Στο μνημόνιό σας θα απαντήσουν με μνημόσυνο…Και φτιάχνουν κάτι κόλλυβα οι άτιμοι, μπουκιά και συχώριο…Μην προκαλείτε άλλο τη φαιά μας ουσία γιατί αν και έχει συρρικνωθεί κατά πολύ εδώ και ένα χρόνο, έχει ακόμα την ικανότητα να αντιληφθεί πότε τη «δουλεύουν» οι πολιτικοί. Υποτιμάτε τη τσέπη μας, μην υποτιμάτε και τη νοημοσύνη μας. Ο νους εκδικείται και μάλιστα χωρίς έλεος. Εκείνα τα «κουφά» για τη φορολογία και τους φοροφυγάδες, τα σκεφτήκατε από μόνος σας ή σας τα υπαγόρευσε ο Πεταλωτής; Πάντως δεν μπορούμε να πούμε, το «έγκλημα» ήταν οργανωμένο. Κάλεσε τους δημοσιογράφους στο «σπίτι» του , έστησε καλά το παιχνίδι των ερωτήσεων κι έτσι όλα ήταν προβλέψιμα και αναμενόμενα. Πολλές οι πάσες από τους δημοσιογράφους αλλά οι περισσότερες πήγαιναν στο «γάμο του Καραγκιόζη», δεν έβρισκαν στόχο όπως τα πειραγμένα τουφέκια της σκοποβολής στο λούνα παρκ. Πως τα κατάφεραν κι έχασαν ακόμα και πέναλτι, είναι άξιον απορίας. Ήταν όλοι μαζί μια ωραία παρεούλα που τα λέγανε, χωρίς διαφωνίες, χωρίς εξάρσεις και χωρίς νόημα τελικά. Ψυχανεμίζομαι ότι μετά το τέλος της «συνέντευξης» το έριξαν στη μπιρίμπα. Άσε που άφησε πίσω της χιλιάδες πικραμένους τηλεθεατές που για χάρη της έχασαν το «Νησί» που σίγουρα θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έτσι και γινόταν γκάλοπ με το ερώτημα «Σπιναλόγκα ή Μαξίμου», να δείτε που ο Παπανδρέου θα αναγκαζόταν να κάνει το διάγγελμα από τη Σπιναλόγκα για να μπορέσει να κρατήσει τους τηλεθεατές ξύπνιους. Περιμέναμε κι εμείς να δούμε μάχες, φωνές, αντιδράσεις, κάτι από big brother δηλαδή αλλά αντ’ αυτού είδαμε μια ωραία οικογένεια γύρω από το Κυριακάτικο τραπέζι με τον πάτερ φαμίλια στη κορυφή του τραπεζιού, να ανακοινώνει στα μέλη τις αποφάσεις του την ώρα που εκείνα ρουφάνε αργά τη σούπα τους. Το μόνο που έλειπε από το διάγγελμα ήταν ο ήχος του ρουφήγματος…Συμπέρασμα: Ψηφίστε με ή γκρεμίστε με!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ
Ο διακαναλικός «εκβιασμός» του Πρωθυπουργού εξετελέσθη υπό μορφήν διαγγέλματος. Δηλαδή, ο Θεός να το κάνει διάγγελμα. Πιο πολύ μου ακούστηκε σαν ποιηματάκι για την 28η Οκτωβρίου παρά για διάγγελμα. Μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κρατήσουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ανοιχτά, το πήραμε το μήνυμα. «Παπανδρέου ή χάος» για να μη πω «Παπανδρέου ή τανκς» και ακουστεί κάπως. Καλά, βγήκε στη τηλεόραση και καλωδιώθηκε για να μας εκβιάσει ότι θα προχωρήσει σε εθνικές εκλογές αν δεν ψηφίσουμε τα αυτοδιοικητικά τσιράκια του; Είναι με τα καλά του ο άνθρωπος; Από πού αντλεί την αυτοπεποίθηση, ότι είναι σε θέση να εκβιάζει τον κόσμο; Μήπως από τη μεγάλη επιτυχία που χρεώνει στον εαυτό του ότι κέρδισε το πρώτο ημίχρονο; Επειδή όλοι λίγο ή πολύ, ξέρουμε κάτι από ποδόσφαιρο, θα του απαντήσουμε ότι ο αγώνας δεν τελειώνει πριν σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του. Τα ημίχρονα είναι δύο και εκτός αυτού υπάρχουν και οι καθυστερήσεις στις οποίες μπαίνουν συνήθως κάτι γκολ, σκέτος θάνατος. Γι αυτό μη μακαρίζετε τον εαυτό σας κύριε Πρωθυπουργέ και μάλιστα μπροστά σε εκατομμύρια Έλληνες που τους κόβετε τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα και τους παίρνετε πίσω τα κεκτημένα τόσων χρόνων. Θα σας πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Στο μνημόνιό σας θα απαντήσουν με μνημόσυνο…Και φτιάχνουν κάτι κόλλυβα οι άτιμοι, μπουκιά και συχώριο…Μην προκαλείτε άλλο τη φαιά μας ουσία γιατί αν και έχει συρρικνωθεί κατά πολύ εδώ και ένα χρόνο, έχει ακόμα την ικανότητα να αντιληφθεί πότε τη «δουλεύουν» οι πολιτικοί. Υποτιμάτε τη τσέπη μας, μην υποτιμάτε και τη νοημοσύνη μας. Ο νους εκδικείται και μάλιστα χωρίς έλεος. Εκείνα τα «κουφά» για τη φορολογία και τους φοροφυγάδες, τα σκεφτήκατε από μόνος σας ή σας τα υπαγόρευσε ο Πεταλωτής; Πάντως δεν μπορούμε να πούμε, το «έγκλημα» ήταν οργανωμένο. Κάλεσε τους δημοσιογράφους στο «σπίτι» του , έστησε καλά το παιχνίδι των ερωτήσεων κι έτσι όλα ήταν προβλέψιμα και αναμενόμενα. Πολλές οι πάσες από τους δημοσιογράφους αλλά οι περισσότερες πήγαιναν στο «γάμο του Καραγκιόζη», δεν έβρισκαν στόχο όπως τα πειραγμένα τουφέκια της σκοποβολής στο λούνα παρκ. Πως τα κατάφεραν κι έχασαν ακόμα και πέναλτι, είναι άξιον απορίας. Ήταν όλοι μαζί μια ωραία παρεούλα που τα λέγανε, χωρίς διαφωνίες, χωρίς εξάρσεις και χωρίς νόημα τελικά. Ψυχανεμίζομαι ότι μετά το τέλος της «συνέντευξης» το έριξαν στη μπιρίμπα. Άσε που άφησε πίσω της χιλιάδες πικραμένους τηλεθεατές που για χάρη της έχασαν το «Νησί» που σίγουρα θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έτσι και γινόταν γκάλοπ με το ερώτημα «Σπιναλόγκα ή Μαξίμου», να δείτε που ο Παπανδρέου θα αναγκαζόταν να κάνει το διάγγελμα από τη Σπιναλόγκα για να μπορέσει να κρατήσει τους τηλεθεατές ξύπνιους. Περιμέναμε κι εμείς να δούμε μάχες, φωνές, αντιδράσεις, κάτι από big brother δηλαδή αλλά αντ’ αυτού είδαμε μια ωραία οικογένεια γύρω από το Κυριακάτικο τραπέζι με τον πάτερ φαμίλια στη κορυφή του τραπεζιού, να ανακοινώνει στα μέλη τις αποφάσεις του την ώρα που εκείνα ρουφάνε αργά τη σούπα τους. Το μόνο που έλειπε από το διάγγελμα ήταν ο ήχος του ρουφήγματος…Συμπέρασμα: Ψηφίστε με ή γκρεμίστε με!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ
23/10/10
Α.Ε.Π.Ι.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α.Ε.Π.Ι.
Αξιότιμοι κύριοι
Σε συνέχεια της προηγούμενης επιστολής μου και κατόπιν της συναντήσεως που έλαβε χώρα στα γραφεία της εταιρείας σας την 12η Φεβρουαρίου 2009 όπου παρευρέθησαν η κ. Εγκολφοπούλου, ο κ. Παγώνης και ο κ. Λυκουρόπουλος διαπίστωσα ότι και οι τρεις συνομιλητές επέρριψαν στο πρόσωπό μου όλες τις ευθύνες της μη απόδοσης των ποσοστών των πνευματικών μου δικαιωμάτων τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών εργαζόμουν συνεχώς σε κέντρα διασκεδάσεως, σε αίθουσες ξενοδοχείων όπου γίνονταν μουσικές εκδηλώσεις, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις Δήμων σε όλη την Ελλάδα και σε άλλους μουσικούς χώρους όπου ερμήνευα τις δικές μου δημιουργίες αλλά και έργα άλλων συνθετών. Εκτός από τις live εμφανίσεις μου υπάρχουν πολλοί χώροι όπως ταβέρνες, ψητοπωλεία, καφέ, μπαρ, κλαμπ όπου παίζονται οι δικές μου δημιουργίες (τραγούδια όπου έγραψα τους στίχους και τραγούδησα εγώ και άλλοι τραγουδιστές) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό χωρίς να έχω εισπράξει κανένα ποσοστό από τα πνευματικά μου δικαιώματα. Ρώτησα την ΑΕΠΙ, που πήγαν τα χρήματα που εισέπραξαν από τα τραγούδια μου που παίζονται για τριάντα χρόνια και απάντηση δεν πήρα.
Το συμβόλαιο που είχα υπογράψει με την Α.Ε.Π.Ι. σχεδόν από τα χρόνια της ιδρύσεώς της δεν είχε ανανεωθεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια, εν τούτοις η εταιρεία σας δεν μπήκε στον κόπο να μου αποστείλει κάποιο ενημερωτικό έγγραφο για την τακτοποίηση του θέματος. Όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον για κάθε καλλιτέχνη που έχει τεράστιες επαγγελματικές υποχρεώσεις να θυμάται χρονολογικές λεπτομέρειες γι αυτό και θα ήταν εύλογο η εταιρεία σας να ενημερώνει έγκαιρα τα μέλη της και όχι να έρχεται εκ των υστέρων και να καταλογίζει ευθύνες στους δημιουργούς.
Επειδή ο κανονισμός της εταιρείας σας που παρέλαβα κατά την πρώτη συνάντησή μας ήταν εκδόσεως 2005, παρακαλώ θα ήθελα να μου παραδώσετε αντίγραφα όλων των κανονισμών που ίσχυσαν από την ημερομηνία της εγγραφής μου και εντεύθεν.
Μετά το έτος 1995 που ήταν και ο τελευταίος χρόνος λειτουργίας του αναψυκτηρίου ΑΚΡΟΝ όπου εμφανιζόμουν εργάστηκα για δυο σεζόν ,1996 και 1997 στο κέντρο «Νύχτα της Αθήνας» με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο τη πρώτη χρονιά και την δεύτερη με την Κατερίνα Στανίση . Για όσο διάστημα εμφανιζόμουν στο συγκεκριμένο κέντρο κανένας υπάλληλος της ΑΕΠΙ δεν ήρθε για να μαγνητοφωνήσει το πρόγραμμα. Τη σεζόν 1998-99 και 2000-01 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μπάμπης Κηφισιάς» με Αντύπα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Νίκο Νομικό και Δάκη. Τον χειμώνα του 2002-03 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μεντής» στη Παλλήνη. Τη σεζόν 2003-04 εργαζόμουν και πάλι στο «Μπάμπης Κηφισιά» με την Έφη Θώδη και τον Δημήτρη Κοντολάζο. Την επόμενη σεζόν 2004-05 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Γέφυρα» με την Έφη Θώδη και τη σεζόν 2005-06 εμφανίστηκα στο «Μπάμπης Κηφισιά» με τον Τριαντάφυλλο και την Έφη Θώδη.
Θα ήθελα λοιπόν να με ενημερώσετε γραπτώς με ποιο τρόπο και αν εισπράχθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα από όλους αυτούς τους χώρους και πως διανεμήθηκαν τα συγκεκριμένα ποσοστά ανεξαρτήτως αν έχει παρέλθει η προθεσμία είσπραξής τους από μένα. Σε περίπτωση που έχουν μαγνητοφωνηθεί ή καταγραφεί σε καταστάσεις τα εν λόγω προγράμματα, θα ήθελα να τεθούν υπ’ όψιν μου τα αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία. Είναι αυτονόητο, όταν ένας δημιουργός εμφανίζεται σε έναν χώρο, να ερμηνεύει πρώτα απ’ όλα τις δικές του δημιουργίες.
Μία πολύ σημαντική παράμετρος που αφορά τη μαγνητοφώνηση των προγραμμάτων
είναι η χρονική συγκυρία που διενεργείται. Είναι αδιανόητο, κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν να γίνεται μόνο μία μαγνητοφώνηση όταν τα κέντρα διασκεδάσεως μπορεί να αλλάξουν τρεις και τέσσερις φορές το ρεπερτόριο ή και το σχήμα. Είναι γνωστό στους πάντες αλλά ακόμα περισσότερο στους ειδήμονες γύρω από τη διασκέδαση ότι λόγω της επανάληψης των θαμώνων στα κέντρα, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται να κάνουν πολλές μετατροπές στο πρόγραμμά τους ή και να το αλλάξουν εντελώς προκειμένου να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κοινού που στη σημερινή εποχή έχει συρρικνωθεί αρκετά και δεν εναλλάσσεται όπως παλαιότερα. Συνεπώς, μία και μοναδική μαγνητοφώνηση δεν καλύπτει όλο το ρεπερτόριο που εκτελείται σε έναν χώρο με αποτέλεσμα κάποιοι δημιουργοί να είναι πιο «τυχεροί» από κάποιους άλλους που τα έργα τους ερμηνεύονται τις υπόλοιπες ημέρες. Εκτός από τις αλλαγές στο ρεπερτόριο, γίνονται και αλλαγές στα καλλιτεχνικά σχήματα όπως συμπτωματικά συνέβη στο χώρο που εμφανίζομαι, τις «Ναϊάδες» στη Βούλα όπου στο μουσικό σχήμα με το οποίο έκανε έναρξη το κέντρο ηγούνταν ο Δάκης ενώ την εποχή που έγινε η καταγραφή του προγράμματος από την ΑΕΠΙ, πρωταγωνιστούσε ο Φίλιππος Νικολάου με εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο από εκείνο του Δάκη. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι συνθέτες και οι στιχουργοί που τα έργα τους ερμηνεύτηκαν από τον Δάκη σε μια δίωρη εμφάνιση επί ένα μήνα, δεν θα εισπράξουν ποτέ τα ποσοστά που δικαιούνται.
Επίσης μου αναφέρατε ότι για το θέμα της καταγραφής του προγράμματος στις συναυλίες σε Δήμους και άλλους πολιτιστικούς φορείς, υπεύθυνος για τη σύνταξη των καταστάσεων των έργων είναι ο φορέας που διοργανώνει την εκδήλωση. Αν δεν το γνωρίζετε θα πρέπει να σας γνωστοποιήσω ότι οι φορείς που αναλαμβάνουν τη διοργάνωση και επομένως είναι υπεύθυνοι για την σωστή συμπλήρωση των καταστάσεων με τα έργα των δημιουργών, αποτελούνται συνήθως από παντελώς άσχετους ανθρώπους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τη προέλευση κάθε μουσικού κομματιού. Συνεπώς ή θα πρέπει να ενημερώνονται από τους ερμηνευτές που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή εκεί ή να γράφουν ότι νομίζουν οι ίδιοι ότι είναι σωστό. Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω ότι οι συναυλίες που διεξάγονται ανά την Ελλάδα , διαφημίζονται κατά τέτοιο τρόπο, με σωρεία αφισών που τοιχοκολλούνται που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση περί των καλλιτεχνών που εμφανίζονται σε καθεμιά. Θα πρέπει οι εκπρόσωποι της ΑΕΠΙ που βρίσκονται στην περιφέρεια να ενημερώνουν την εταιρεία για τις συναυλίες που διεξάγονται στη πόλη τους ή και στις γύρω πόλεις, έχοντας όλα τα στοιχεία για το ρεπερτόριο και τη προέλευση των τραγουδιών, έτσι ώστε να γίνει σωστή και δίκαιη καταγραφή και διανομή. Επίσης η αναγνώριση του τίτλου κάθε τραγουδιού και η ακριβής γραφή του όπως αντιλαμβάνεστε είναι από δύσκολη έως αδύνατη γιατί ακόμα και αν αναφέρεται ο ακριβής τίτλος ενός τραγουδιού, αν δεν συνοδεύεται από τα ονόματα των δημιουργών του δεν μπορεί κανείς να πιστοποιήσει ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο τραγούδι και όχι για κάποιο συνώνυμο, που έχει τον ίδιο τίτλο αλλά διαφορετικούς δημιουργούς και η δισκογραφία περιλαμβάνει πολλά τραγούδια των οποίων συμπίπτουν οι τίτλοι. Σας αναφέρω για παράδειγμα το μουσικό κομμάτι «Αυτή η νύχτα μένει» του Κραουνάκη με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Παπίου και το αντίστοιχο με τον ίδιο τίτλο του Στέλιου Καζαντζίδη.
Σε όσες συναυλίες έχω εμφανιστεί μέχρι τώρα, στις οποίες αναλάμβανα και την πλήρη διοργάνωση και επιμέλειά τους σε Δημοτικούς και άλλους χώρους σε όλη την Επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό, ουδέποτε έπεσε στην αντίληψή μου , ούτε μου ζητήθηκε από κάποιον υπεύθυνο του φορέα ή της ΑΕΠΙ να τον ενημερώσω για το περιεχόμενο του προγράμματός μου ή των συναδέλφων μου που συμμετείχαν σε κάθε εκδήλωση. Αυτομάτως λοιπόν γεννιέται το ερώτημα, αν λειτούργησε σε όλες αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις ο εισπρακτικός μηχανισμός της εταιρείας σας και με ποιο τρόπο ακριβώς και αν δε λειτούργησε, θα θέλαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πως ακριβώς προστατεύθηκαν τα πνευματικά μας δικαιώματα όλα αυτά τα χρόνια, σε κάθε χώρο εργασίας μας; Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό διότι πιστεύω ότι και οι συνάδελφοι δημιουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα σε συγκεκριμένες παραστάσεις είναι αποφασισμένοι να αναζητήσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα.
Ένα ζήτημα που ίσως θα έπρεπε να αποτελεί και το κύριο μέλημα της εταιρείας σας είναι η βαρύτητα των ευθυνών και το μέγεθος των συνεπειών που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις (κέντρα διασκέδασης, χώροι εστίασης, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, δισκογραφικές εταιρείες κλπ.) που αρνούνται να καταβάλλουν την ανάλογη εισφορά στην ΑΕΠΙ. Ποιες είναι οι κυρώσεις που επιβάλλονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Σύμφωνα με τον ενιαίο κανονισμό της ΑΕΠΙ εκδόσεως 2005, σελίδα 23, παράγρ. 1, θέμα γ΄, στη διανομή των δικαιωμάτων λαμβάνονται υπ’ όψιν τα μουσικά ακούσματα της αγοράς όταν υπάρχουν ελλείψεις στη συγκέντρωση των προγραμμάτων. Με βάση τη μακρόχρονη εμπειρία μου στο χώρο της διασκέδασης μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι περισσότεροι μουσικοί χώροι δεν συμμετέχουν στα εφήμερα μουσικά ακούσματα της εποχής αλλά ακολουθούν τη κλασσική συνταγή των διαχρονικών ακουσμάτων με συγκεκριμένο ρεπερτόριο για πολλά χρόνια. Επομένως τα ληξιπρόθεσμα εποχιακά ακούσματα δεν θα έπρεπε να αναδεικνύονται σε κριτήριο για την δίκαιη διανομή των δικαιωμάτων των δημιουργών.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στο ύφος μέσα στο οποίο διεξάχθηκε η τελευταία μας συζήτηση και ειδικότερα στη συμπεριφορά της κυρίας Εγκολφοπούλου η οποία μετά από κάποια εύλογα ερωτήματα που υπέβαλλα σχετικά με τα πνευματικά μου δικαιώματα και τη διανομή τους, σχεδόν με προέτρεψε να αποχωρήσω από την Εταιρεία και να ακολουθήσω τη δικαστική οδό προκειμένου να διευθετήσω τα ζητήματα που έχουν προκύψει. Ακολούθως, ο κ. Παγώνης κακώς θεώρησε προσβλητικό το καλοπροαίρετο και μέσα σε φιλικά επίπεδα λογοπαίγνιο που του απηύθυνα. Πιστεύοντας ότι βρίσκομαι σε έναν οικείο χώρο, σε ένα συγγενικό με τη μουσική περιβάλλον επιστράτευσα την καλή μου διάθεση και τις αγαθές μου προθέσεις και με το χιούμορ που επαγγελματικά και προσωπικά με διακρίνει, προσπάθησα να κατανοήσω τα επιχειρήματα που προέβαλλαν οι συνομιλητές μου. Αν ο κ. Παγώνης παρεξήγησε τις προθέσεις μου, δεν ευθύνομαι εγώ αλλά πιθανόν η αυστηρότητα την οποία εξάντλησε σ’ αυτή τη συζήτηση. Ο τρίτος συνομιλητής, ο κ. Λυκουρόπουλος σε μια προσπάθεια συμπαράστασης προς τον κ. Παγώνη, με χαρακτήρισε «εριστικό» δηλαδή επιθετικό, έτοιμο για καβγά. Επιστρέφοντας αυτό το χαρακτηρισμό θα επεσήμανα την προκλητική και ενίοτε ειρωνική συμπεριφορά των συνομιλητών μου, οι οποίοι δεν μου έδωσαν καμία επαρκή εξήγηση για τα ζητήματα που τους έθεσα, αντιθέτως με επέπληξαν και με χρέωσαν για έλλειψη ενημέρωσης για την οποία όμως ευθύνεται αποκλειστικά η εταιρεία σας.
Παρακαλώ όπως μου αποστείλετε τις καταστάσεις των προγραμμάτων ή τις απομαγνητοφωνήσεις από τους χώρους στους οποίους έχω εμφανιστεί όλα αυτά τα χρόνια για να έχω τη δυνατότητα να ελέγξω την ακρίβεια του αναφερόμενου ρεπερτορίου μου.
Παρακαλώ απαντήστε μου το συντομότερο δυνατόν για να προχωρήσω στη νομική διαδικασία όπως μου υποδείξατε.
Μετά τιμής
Γιάννης Μπουρνέλης
Αξιότιμοι κύριοι
Σε συνέχεια της προηγούμενης επιστολής μου και κατόπιν της συναντήσεως που έλαβε χώρα στα γραφεία της εταιρείας σας την 12η Φεβρουαρίου 2009 όπου παρευρέθησαν η κ. Εγκολφοπούλου, ο κ. Παγώνης και ο κ. Λυκουρόπουλος διαπίστωσα ότι και οι τρεις συνομιλητές επέρριψαν στο πρόσωπό μου όλες τις ευθύνες της μη απόδοσης των ποσοστών των πνευματικών μου δικαιωμάτων τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών εργαζόμουν συνεχώς σε κέντρα διασκεδάσεως, σε αίθουσες ξενοδοχείων όπου γίνονταν μουσικές εκδηλώσεις, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις Δήμων σε όλη την Ελλάδα και σε άλλους μουσικούς χώρους όπου ερμήνευα τις δικές μου δημιουργίες αλλά και έργα άλλων συνθετών. Εκτός από τις live εμφανίσεις μου υπάρχουν πολλοί χώροι όπως ταβέρνες, ψητοπωλεία, καφέ, μπαρ, κλαμπ όπου παίζονται οι δικές μου δημιουργίες (τραγούδια όπου έγραψα τους στίχους και τραγούδησα εγώ και άλλοι τραγουδιστές) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό χωρίς να έχω εισπράξει κανένα ποσοστό από τα πνευματικά μου δικαιώματα. Ρώτησα την ΑΕΠΙ, που πήγαν τα χρήματα που εισέπραξαν από τα τραγούδια μου που παίζονται για τριάντα χρόνια και απάντηση δεν πήρα.
Το συμβόλαιο που είχα υπογράψει με την Α.Ε.Π.Ι. σχεδόν από τα χρόνια της ιδρύσεώς της δεν είχε ανανεωθεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια, εν τούτοις η εταιρεία σας δεν μπήκε στον κόπο να μου αποστείλει κάποιο ενημερωτικό έγγραφο για την τακτοποίηση του θέματος. Όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον για κάθε καλλιτέχνη που έχει τεράστιες επαγγελματικές υποχρεώσεις να θυμάται χρονολογικές λεπτομέρειες γι αυτό και θα ήταν εύλογο η εταιρεία σας να ενημερώνει έγκαιρα τα μέλη της και όχι να έρχεται εκ των υστέρων και να καταλογίζει ευθύνες στους δημιουργούς.
Επειδή ο κανονισμός της εταιρείας σας που παρέλαβα κατά την πρώτη συνάντησή μας ήταν εκδόσεως 2005, παρακαλώ θα ήθελα να μου παραδώσετε αντίγραφα όλων των κανονισμών που ίσχυσαν από την ημερομηνία της εγγραφής μου και εντεύθεν.
Μετά το έτος 1995 που ήταν και ο τελευταίος χρόνος λειτουργίας του αναψυκτηρίου ΑΚΡΟΝ όπου εμφανιζόμουν εργάστηκα για δυο σεζόν ,1996 και 1997 στο κέντρο «Νύχτα της Αθήνας» με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο τη πρώτη χρονιά και την δεύτερη με την Κατερίνα Στανίση . Για όσο διάστημα εμφανιζόμουν στο συγκεκριμένο κέντρο κανένας υπάλληλος της ΑΕΠΙ δεν ήρθε για να μαγνητοφωνήσει το πρόγραμμα. Τη σεζόν 1998-99 και 2000-01 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μπάμπης Κηφισιάς» με Αντύπα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Νίκο Νομικό και Δάκη. Τον χειμώνα του 2002-03 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Μεντής» στη Παλλήνη. Τη σεζόν 2003-04 εργαζόμουν και πάλι στο «Μπάμπης Κηφισιά» με την Έφη Θώδη και τον Δημήτρη Κοντολάζο. Την επόμενη σεζόν 2004-05 εμφανιζόμουν στο κέντρο «Γέφυρα» με την Έφη Θώδη και τη σεζόν 2005-06 εμφανίστηκα στο «Μπάμπης Κηφισιά» με τον Τριαντάφυλλο και την Έφη Θώδη.
Θα ήθελα λοιπόν να με ενημερώσετε γραπτώς με ποιο τρόπο και αν εισπράχθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα από όλους αυτούς τους χώρους και πως διανεμήθηκαν τα συγκεκριμένα ποσοστά ανεξαρτήτως αν έχει παρέλθει η προθεσμία είσπραξής τους από μένα. Σε περίπτωση που έχουν μαγνητοφωνηθεί ή καταγραφεί σε καταστάσεις τα εν λόγω προγράμματα, θα ήθελα να τεθούν υπ’ όψιν μου τα αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία. Είναι αυτονόητο, όταν ένας δημιουργός εμφανίζεται σε έναν χώρο, να ερμηνεύει πρώτα απ’ όλα τις δικές του δημιουργίες.
Μία πολύ σημαντική παράμετρος που αφορά τη μαγνητοφώνηση των προγραμμάτων
είναι η χρονική συγκυρία που διενεργείται. Είναι αδιανόητο, κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν να γίνεται μόνο μία μαγνητοφώνηση όταν τα κέντρα διασκεδάσεως μπορεί να αλλάξουν τρεις και τέσσερις φορές το ρεπερτόριο ή και το σχήμα. Είναι γνωστό στους πάντες αλλά ακόμα περισσότερο στους ειδήμονες γύρω από τη διασκέδαση ότι λόγω της επανάληψης των θαμώνων στα κέντρα, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται να κάνουν πολλές μετατροπές στο πρόγραμμά τους ή και να το αλλάξουν εντελώς προκειμένου να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κοινού που στη σημερινή εποχή έχει συρρικνωθεί αρκετά και δεν εναλλάσσεται όπως παλαιότερα. Συνεπώς, μία και μοναδική μαγνητοφώνηση δεν καλύπτει όλο το ρεπερτόριο που εκτελείται σε έναν χώρο με αποτέλεσμα κάποιοι δημιουργοί να είναι πιο «τυχεροί» από κάποιους άλλους που τα έργα τους ερμηνεύονται τις υπόλοιπες ημέρες. Εκτός από τις αλλαγές στο ρεπερτόριο, γίνονται και αλλαγές στα καλλιτεχνικά σχήματα όπως συμπτωματικά συνέβη στο χώρο που εμφανίζομαι, τις «Ναϊάδες» στη Βούλα όπου στο μουσικό σχήμα με το οποίο έκανε έναρξη το κέντρο ηγούνταν ο Δάκης ενώ την εποχή που έγινε η καταγραφή του προγράμματος από την ΑΕΠΙ, πρωταγωνιστούσε ο Φίλιππος Νικολάου με εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο από εκείνο του Δάκη. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι συνθέτες και οι στιχουργοί που τα έργα τους ερμηνεύτηκαν από τον Δάκη σε μια δίωρη εμφάνιση επί ένα μήνα, δεν θα εισπράξουν ποτέ τα ποσοστά που δικαιούνται.
Επίσης μου αναφέρατε ότι για το θέμα της καταγραφής του προγράμματος στις συναυλίες σε Δήμους και άλλους πολιτιστικούς φορείς, υπεύθυνος για τη σύνταξη των καταστάσεων των έργων είναι ο φορέας που διοργανώνει την εκδήλωση. Αν δεν το γνωρίζετε θα πρέπει να σας γνωστοποιήσω ότι οι φορείς που αναλαμβάνουν τη διοργάνωση και επομένως είναι υπεύθυνοι για την σωστή συμπλήρωση των καταστάσεων με τα έργα των δημιουργών, αποτελούνται συνήθως από παντελώς άσχετους ανθρώπους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τη προέλευση κάθε μουσικού κομματιού. Συνεπώς ή θα πρέπει να ενημερώνονται από τους ερμηνευτές που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή εκεί ή να γράφουν ότι νομίζουν οι ίδιοι ότι είναι σωστό. Θα ήθελα ακόμη να προσθέσω ότι οι συναυλίες που διεξάγονται ανά την Ελλάδα , διαφημίζονται κατά τέτοιο τρόπο, με σωρεία αφισών που τοιχοκολλούνται που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση περί των καλλιτεχνών που εμφανίζονται σε καθεμιά. Θα πρέπει οι εκπρόσωποι της ΑΕΠΙ που βρίσκονται στην περιφέρεια να ενημερώνουν την εταιρεία για τις συναυλίες που διεξάγονται στη πόλη τους ή και στις γύρω πόλεις, έχοντας όλα τα στοιχεία για το ρεπερτόριο και τη προέλευση των τραγουδιών, έτσι ώστε να γίνει σωστή και δίκαιη καταγραφή και διανομή. Επίσης η αναγνώριση του τίτλου κάθε τραγουδιού και η ακριβής γραφή του όπως αντιλαμβάνεστε είναι από δύσκολη έως αδύνατη γιατί ακόμα και αν αναφέρεται ο ακριβής τίτλος ενός τραγουδιού, αν δεν συνοδεύεται από τα ονόματα των δημιουργών του δεν μπορεί κανείς να πιστοποιήσει ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο τραγούδι και όχι για κάποιο συνώνυμο, που έχει τον ίδιο τίτλο αλλά διαφορετικούς δημιουργούς και η δισκογραφία περιλαμβάνει πολλά τραγούδια των οποίων συμπίπτουν οι τίτλοι. Σας αναφέρω για παράδειγμα το μουσικό κομμάτι «Αυτή η νύχτα μένει» του Κραουνάκη με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Παπίου και το αντίστοιχο με τον ίδιο τίτλο του Στέλιου Καζαντζίδη.
Σε όσες συναυλίες έχω εμφανιστεί μέχρι τώρα, στις οποίες αναλάμβανα και την πλήρη διοργάνωση και επιμέλειά τους σε Δημοτικούς και άλλους χώρους σε όλη την Επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό, ουδέποτε έπεσε στην αντίληψή μου , ούτε μου ζητήθηκε από κάποιον υπεύθυνο του φορέα ή της ΑΕΠΙ να τον ενημερώσω για το περιεχόμενο του προγράμματός μου ή των συναδέλφων μου που συμμετείχαν σε κάθε εκδήλωση. Αυτομάτως λοιπόν γεννιέται το ερώτημα, αν λειτούργησε σε όλες αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις ο εισπρακτικός μηχανισμός της εταιρείας σας και με ποιο τρόπο ακριβώς και αν δε λειτούργησε, θα θέλαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πως ακριβώς προστατεύθηκαν τα πνευματικά μας δικαιώματα όλα αυτά τα χρόνια, σε κάθε χώρο εργασίας μας; Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό διότι πιστεύω ότι και οι συνάδελφοι δημιουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα σε συγκεκριμένες παραστάσεις είναι αποφασισμένοι να αναζητήσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα.
Ένα ζήτημα που ίσως θα έπρεπε να αποτελεί και το κύριο μέλημα της εταιρείας σας είναι η βαρύτητα των ευθυνών και το μέγεθος των συνεπειών που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις (κέντρα διασκέδασης, χώροι εστίασης, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, δισκογραφικές εταιρείες κλπ.) που αρνούνται να καταβάλλουν την ανάλογη εισφορά στην ΑΕΠΙ. Ποιες είναι οι κυρώσεις που επιβάλλονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Σύμφωνα με τον ενιαίο κανονισμό της ΑΕΠΙ εκδόσεως 2005, σελίδα 23, παράγρ. 1, θέμα γ΄, στη διανομή των δικαιωμάτων λαμβάνονται υπ’ όψιν τα μουσικά ακούσματα της αγοράς όταν υπάρχουν ελλείψεις στη συγκέντρωση των προγραμμάτων. Με βάση τη μακρόχρονη εμπειρία μου στο χώρο της διασκέδασης μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι περισσότεροι μουσικοί χώροι δεν συμμετέχουν στα εφήμερα μουσικά ακούσματα της εποχής αλλά ακολουθούν τη κλασσική συνταγή των διαχρονικών ακουσμάτων με συγκεκριμένο ρεπερτόριο για πολλά χρόνια. Επομένως τα ληξιπρόθεσμα εποχιακά ακούσματα δεν θα έπρεπε να αναδεικνύονται σε κριτήριο για την δίκαιη διανομή των δικαιωμάτων των δημιουργών.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στο ύφος μέσα στο οποίο διεξάχθηκε η τελευταία μας συζήτηση και ειδικότερα στη συμπεριφορά της κυρίας Εγκολφοπούλου η οποία μετά από κάποια εύλογα ερωτήματα που υπέβαλλα σχετικά με τα πνευματικά μου δικαιώματα και τη διανομή τους, σχεδόν με προέτρεψε να αποχωρήσω από την Εταιρεία και να ακολουθήσω τη δικαστική οδό προκειμένου να διευθετήσω τα ζητήματα που έχουν προκύψει. Ακολούθως, ο κ. Παγώνης κακώς θεώρησε προσβλητικό το καλοπροαίρετο και μέσα σε φιλικά επίπεδα λογοπαίγνιο που του απηύθυνα. Πιστεύοντας ότι βρίσκομαι σε έναν οικείο χώρο, σε ένα συγγενικό με τη μουσική περιβάλλον επιστράτευσα την καλή μου διάθεση και τις αγαθές μου προθέσεις και με το χιούμορ που επαγγελματικά και προσωπικά με διακρίνει, προσπάθησα να κατανοήσω τα επιχειρήματα που προέβαλλαν οι συνομιλητές μου. Αν ο κ. Παγώνης παρεξήγησε τις προθέσεις μου, δεν ευθύνομαι εγώ αλλά πιθανόν η αυστηρότητα την οποία εξάντλησε σ’ αυτή τη συζήτηση. Ο τρίτος συνομιλητής, ο κ. Λυκουρόπουλος σε μια προσπάθεια συμπαράστασης προς τον κ. Παγώνη, με χαρακτήρισε «εριστικό» δηλαδή επιθετικό, έτοιμο για καβγά. Επιστρέφοντας αυτό το χαρακτηρισμό θα επεσήμανα την προκλητική και ενίοτε ειρωνική συμπεριφορά των συνομιλητών μου, οι οποίοι δεν μου έδωσαν καμία επαρκή εξήγηση για τα ζητήματα που τους έθεσα, αντιθέτως με επέπληξαν και με χρέωσαν για έλλειψη ενημέρωσης για την οποία όμως ευθύνεται αποκλειστικά η εταιρεία σας.
Παρακαλώ όπως μου αποστείλετε τις καταστάσεις των προγραμμάτων ή τις απομαγνητοφωνήσεις από τους χώρους στους οποίους έχω εμφανιστεί όλα αυτά τα χρόνια για να έχω τη δυνατότητα να ελέγξω την ακρίβεια του αναφερόμενου ρεπερτορίου μου.
Παρακαλώ απαντήστε μου το συντομότερο δυνατόν για να προχωρήσω στη νομική διαδικασία όπως μου υποδείξατε.
Μετά τιμής
Γιάννης Μπουρνέλης
3/10/10
«ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΟΚΟΤΑΣ»
Μ’ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό ξεκινήσαμε κι οι δυο μας…Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία των περισσότερων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και των καλλιτεχνών. Αλλά στου δρόμου τα μισά βγήκαν τα’ άστρα τα χρυσά ξαφνικά από τον ουρανό τους. Κι αυτό που έμεινε ήταν το παρελθόν, η ιστορία, το έργο του καθενός που πολλές φορές χρειάζεται να αξιολογηθεί ξανά και ξανά από ειδήμονες και επιτροπές για να ανταμειφθεί κατάλληλα. Για τους καλλιτέχνες, η κρησάρα είναι πιο αυστηρή όταν πρόκειται το Υπουργείο Πολιτισμού να τους δώσει τη τιμητική σύνταξη. Διάβασα λοιπόν κάποια άρθρα στο διαδίκτυο που αναφέρονταν στις τιμητικές συντάξεις των καλλιτεχνών και για κάποια ονόματα που κατάφεραν να πάρουν τιμητική σύνταξη και για κάποια άλλα που το αίτημά τους θα επανεξεταστεί. Ανάμεσά τους είδα το όνομα του Σταμάτη Κόκοτα για τον οποίο θα επανεξεταστεί το αίτημα της τιμητικής σύνταξης. Εξεπλάγην διότι πολλά από τα ονόματα που πήραν τη τιμητική σύνταξη είναι σχεδόν άγνωστα στο πανελλήνιο ενώ η προσφορά του Κόκοτα και πολλών άλλων είναι δεδομένη και αναγνωρισμένη. Το χειρότερο όμως είναι ότι για να δώσουν τιμητική σύνταξη, ελέγχουν και την οικονομική κατάσταση του καλλιτέχνη. Θα πρέπει όμως να μας εξηγήσει το Υπουργείο, για ποιο λόγο δίνει τη τιμητική σύνταξη. Για να τιμήσει τους καλλιτέχνες που προσέφεραν στον πολιτισμό ή για να ενισχύσει οικονομικά τους φτωχούς καλλιτέχνες; Αν ισχύει η πρώτη εκδοχή τότε θα πρέπει να τιμούνται όλοι οι καλλιτέχνες ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης. Αν ισχύει η δεύτερη, τότε το Υπουργείο θα έπρεπε να λέγεται Πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης και η τιμητική σύνταξη να μετονομασθεί σε «οικονομική ενίσχυση απόρων καλλιτεχνών» ή επίδομα αναξιοπαθούντων καλλιτεχνών». Επίσης, πως κρίνεται το μέγεθος ενός καλλιτέχνη; Ποια είναι τα κριτήρια της διορισμένης επιτροπής; Είναι ανεπίτρεπτο να διαγράφεται το έργο ενός καλλιτέχνη και να απορρίπτεται από τη τιμητική σύνταξη επειδή ή έχει μια σύνταξη του ΙΚΑ των πεντακοσίων ευρώ ή επειδή έχει ένα σπίτι και το νοικιάζει για να ζήσει. Δηλαδή, τον καλλιτέχνη τον θέλουν ζητιάνο και ρακένδυτο για να τιμήσουν το έργο του; Για να κριθεί ένας καλλιτέχνης ικανός για τη σύνταξη πρέπει να έχει παίξει από Αισχύλο μέχρι Σέξπηρ και να έχει τραγουδήσει από Σεφέρη μέχρι Ναζίμ Χικμέτ αλλά να μην έχει στον ήλιο μοίρα για τρία χρόνια τουλάχιστον. Όπως φαίνεται , δεν τους αρκεί το «Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη» του Ξαρχάκου ή ο «Ρωμηός» του Ζαμπέτα ή «ο Τρελός» του Σπανού ή τα «Γράμματα απ’ τη Γερμανία» του Θεοδωράκη ή το «Γιε μου» του Καλδάρα. Θα επανεξεταστεί το αίτημα ενός τόσο χαρισματικού ερμηνευτή που τον τίμησαν οι Έλληνες και διστάζει να τον τιμήσει η Ελλάδα; Όλοι δικαιούνται να πάρουν τη σύνταξη, κι αυτοί που έχουν κι αυτοί που δεν έχουν οικονομική άνεση. Και ο Νταλάρας τη δικαιούται αν τη ζητήσει και η Αλεξίου και η Γαλάνη και πολλοί ακόμα που προσφέρουν στο Πολιτισμό.
«Γιε μου ειν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
Που θα επανεξεταστεί η σύνταξή μου ακριβέ μου
Με πατάνε σα ξερόφυλλο του ανέμου
Να με τιμήσουν, δεν το βλέπω ακριβέ μου
Με πετάνε σα δεντρί ξεριζωμένο
Κι ειν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
Είμαι μόνος σ’ ένα δρόμο λασπωμένο
Και το Υπουργείο δυστυχώς μ’ έχει γραμμένο
Γι αυτό ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη
Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι
Θα καρφώσω στο στήθος με το ίδιο μου το χέρι
Και θα’ ρθουν οι πολιτσμάνοι απ’ τη Κρήτη και τη Μάνη
Για να κλάψουν το αλάνι απ’ το λιμάνι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ
Μ’ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό ξεκινήσαμε κι οι δυο μας…Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία των περισσότερων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και των καλλιτεχνών. Αλλά στου δρόμου τα μισά βγήκαν τα’ άστρα τα χρυσά ξαφνικά από τον ουρανό τους. Κι αυτό που έμεινε ήταν το παρελθόν, η ιστορία, το έργο του καθενός που πολλές φορές χρειάζεται να αξιολογηθεί ξανά και ξανά από ειδήμονες και επιτροπές για να ανταμειφθεί κατάλληλα. Για τους καλλιτέχνες, η κρησάρα είναι πιο αυστηρή όταν πρόκειται το Υπουργείο Πολιτισμού να τους δώσει τη τιμητική σύνταξη. Διάβασα λοιπόν κάποια άρθρα στο διαδίκτυο που αναφέρονταν στις τιμητικές συντάξεις των καλλιτεχνών και για κάποια ονόματα που κατάφεραν να πάρουν τιμητική σύνταξη και για κάποια άλλα που το αίτημά τους θα επανεξεταστεί. Ανάμεσά τους είδα το όνομα του Σταμάτη Κόκοτα για τον οποίο θα επανεξεταστεί το αίτημα της τιμητικής σύνταξης. Εξεπλάγην διότι πολλά από τα ονόματα που πήραν τη τιμητική σύνταξη είναι σχεδόν άγνωστα στο πανελλήνιο ενώ η προσφορά του Κόκοτα και πολλών άλλων είναι δεδομένη και αναγνωρισμένη. Το χειρότερο όμως είναι ότι για να δώσουν τιμητική σύνταξη, ελέγχουν και την οικονομική κατάσταση του καλλιτέχνη. Θα πρέπει όμως να μας εξηγήσει το Υπουργείο, για ποιο λόγο δίνει τη τιμητική σύνταξη. Για να τιμήσει τους καλλιτέχνες που προσέφεραν στον πολιτισμό ή για να ενισχύσει οικονομικά τους φτωχούς καλλιτέχνες; Αν ισχύει η πρώτη εκδοχή τότε θα πρέπει να τιμούνται όλοι οι καλλιτέχνες ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης. Αν ισχύει η δεύτερη, τότε το Υπουργείο θα έπρεπε να λέγεται Πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης και η τιμητική σύνταξη να μετονομασθεί σε «οικονομική ενίσχυση απόρων καλλιτεχνών» ή επίδομα αναξιοπαθούντων καλλιτεχνών». Επίσης, πως κρίνεται το μέγεθος ενός καλλιτέχνη; Ποια είναι τα κριτήρια της διορισμένης επιτροπής; Είναι ανεπίτρεπτο να διαγράφεται το έργο ενός καλλιτέχνη και να απορρίπτεται από τη τιμητική σύνταξη επειδή ή έχει μια σύνταξη του ΙΚΑ των πεντακοσίων ευρώ ή επειδή έχει ένα σπίτι και το νοικιάζει για να ζήσει. Δηλαδή, τον καλλιτέχνη τον θέλουν ζητιάνο και ρακένδυτο για να τιμήσουν το έργο του; Για να κριθεί ένας καλλιτέχνης ικανός για τη σύνταξη πρέπει να έχει παίξει από Αισχύλο μέχρι Σέξπηρ και να έχει τραγουδήσει από Σεφέρη μέχρι Ναζίμ Χικμέτ αλλά να μην έχει στον ήλιο μοίρα για τρία χρόνια τουλάχιστον. Όπως φαίνεται , δεν τους αρκεί το «Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη» του Ξαρχάκου ή ο «Ρωμηός» του Ζαμπέτα ή «ο Τρελός» του Σπανού ή τα «Γράμματα απ’ τη Γερμανία» του Θεοδωράκη ή το «Γιε μου» του Καλδάρα. Θα επανεξεταστεί το αίτημα ενός τόσο χαρισματικού ερμηνευτή που τον τίμησαν οι Έλληνες και διστάζει να τον τιμήσει η Ελλάδα; Όλοι δικαιούνται να πάρουν τη σύνταξη, κι αυτοί που έχουν κι αυτοί που δεν έχουν οικονομική άνεση. Και ο Νταλάρας τη δικαιούται αν τη ζητήσει και η Αλεξίου και η Γαλάνη και πολλοί ακόμα που προσφέρουν στο Πολιτισμό.
«Γιε μου ειν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
Που θα επανεξεταστεί η σύνταξή μου ακριβέ μου
Με πατάνε σα ξερόφυλλο του ανέμου
Να με τιμήσουν, δεν το βλέπω ακριβέ μου
Με πετάνε σα δεντρί ξεριζωμένο
Κι ειν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
Είμαι μόνος σ’ ένα δρόμο λασπωμένο
Και το Υπουργείο δυστυχώς μ’ έχει γραμμένο
Γι αυτό ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη
Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι
Θα καρφώσω στο στήθος με το ίδιο μου το χέρι
Και θα’ ρθουν οι πολιτσμάνοι απ’ τη Κρήτη και τη Μάνη
Για να κλάψουν το αλάνι απ’ το λιμάνι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
